Als mens moet je soms beslissingen nemen in het leven
waarvan je weet dat het een enorme omslag gaat geven....
__// W*A*R \\__ 28 juli 2008
In mijn kindertijd wandelden we regelmatig met onze ouders (meestal op zondag) regelmatig door de Drentse bossen. Aangezien mijn wijlen vader Drent was en hij de provincie als zijn broekzak kende werden we overal mee naar toe gebracht. Van Drentse Vennen tot zandverstuiving, van grafheuvel tot hunebed. Mijn actieve, lieve en betrokken pa werd ziek en stierf aan longkanker op 60 jarige leeftijd op 28 juli 2003 om 15.35 uur . Met name het roken had hem de das omgedaan.
Tja....verslaving hè...tis enorm. En ook ik rookte behoorlijk....
Dit shaggie ligt nog altijd bij de PC als herinnering.
Bijna 10 jaar oud. Het doet me niks meer. And I love that!
Een week voor zijn sterven zei Pa lief...."kerel luister, jij hebt nu nog een keuze om te stoppen...mocht je dan later longkanker krijgen, dan hoef je jezelf niet de schuld te geven...en zul je rustiger en trotser sterven dan ik. Ik heb die keuze niet meer en geloof me, dat voelt meer dan klote."
Die opmerking is met mij aan de haal gegaan en dat heeft die ouwe geweten. Hahaha
Jaar na jaar dacht ik op zijn sterfdag aan stoppen met roken, maar tja...verslaving hè...tis enorm. (ik weet dat ik dat net ook al intikte) Toch gebeurde er in 2008 iets met mij....5 jaar later.... Het was net of ik voor een fuik zwom en ik dacht als ik nu door blijf zwemmen blijf ik mijn hele leven lang verder roken...of ik keer om en wil niet écht vast komen te zitten en een verstokte roker worden. Ik kéérde om en ik besloot om met mijn vrouw te praten en samen met haar te stoppen met roken. Samen zijn we naar de rookpoli gegaan en hebben daar wat nuttige tips verkregen. Belangrijkste tip : Je moet het zelf doen hè ! Het is een wandelblog....ik weet.... Het komt écht goed.
Oké een wandelfoto :
We zouden een stopdatum nemen en dan van die nicotinestickers aanschaffen en we zouden het écht gaan doen. Er 100% voor gaan. En dat hebben we vol overgave gedaan. Op 28 juli 2008 15.35 uur (precies 5 jaar later dus) drukten wij gezamenlijk de laatste peuk uit. Wat een opluchting, wat een spanning, wat een onzekerheid. Konden wij wel zonder ons vriendje, de sigaret? Nou en of....het zogenaamde vriendje is inmiddels volgende jaar 10 jaar ons huis uit en we zijn heel erg blij dat we deze beslissing hebben genomen.
We kregen en hebben nog steeds een veel actiever en leuker leven. Eerst maandenlang kauwgomkauwend , nicotinestickerplakkend én als een soort van ruziezoekende projectielen proberen het huwelijk uit te testen of dat wel stand zou houden, nou zijn we er doorgekomen hoor en na 7 maanden waren we verlost van deze ellende.Tussen de ruzies, confrontaties en gesprekken door wandelden we wel eens. Gewoon! Zomaar!
Van kleine ommetjes tot wandelingen van een kilometer of 5 ofzo. Dat viel best mee. Frisse lucht. Dat was fijn zeg ! Zalig ! En dat werd week na week, maand na maand frisser kan ik je vertellen. Maar die wandelingetjes die toch meestal bij ons in de omgeving (wijk / woonplaats ) waren, daar begon toch enigszins de sleur in te geraken en gingen we op zoek naar andere wandelingen. Waar anders dan het internet kun je daar info over vinden, maar ook lieve vrienden kwamen met super suggesties en folders etc.
Totdat we www.wandelzoekpagina.nl (heette volgens mij niet zo, maar oké) vonden en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Vele wandelingen (te kust en te keur) gevonden met name in onze noordelijke provincies en maar eens wat gaan wandelen. Eigenlijk totaal onvoorbereid en met een cameraatje van niks en een flesje water aan de wandel en dat was het dan wel, maar...pfoe.... dat was een enorme tegenvaller....maar tegelijk ook weer niet.... Tja onze conditie was nou ook niet bepaald helemaal zoals het behoorde te zijn. Rokers.....weet je nog. Daarbij helpen astma ( bij vrouwlief na het roken pas ontdekt ) en Ziekte van Crohn (me, myself and I) nou niet écht mee, maarrrrr.... die andere omgeving, de natuur, de dorpjes, de beleving en vooral de voldoening na de wandeling....het was weergaloos.
Die week daarop direct zijn we weer gaan wandelen en zo gauw als mijn vrouw vrij was gingen we weer en weer. Het was fantastisch. We hebben iets gevonden wat we samen veel leukerder én lekkerder vinden dan roken ! Hahaha.
En zo is het gegroeid.
Ik hoop dat we het nog lang samen mogen doen.
Jee...ga ik zo blijven schrijven...? Ik zie wel. Ik laat het op mij afkomen.
Dat bevalt mij soms het beste.
Nogmaals wees welkom op dit blog.
Hope you like it !
Groetsels
__// W*A*R \\__
Geen opmerkingen:
Een reactie posten